Χρονικό της εξέλιξης του Τσι Γκονγκ

5.000 π.Χ. : Τον Δεκέμβριο του 1975, στην περιοχή Λεντού [Ledu] (επαρχία Τσινγκάι [Qinghai]) ανακαλύφθηκε ένα κεραμικό που χρονολογείται από την νεολιθική εποχή. Το δοχείο αυτό φέρει μία παράσταση όπου διακρίνεται ένα πρόσωπο με μισόκλειστα μάτια και απλανές  βλέμμα, σημάδια βαθιού διαλογισμού. Η κοιλιά του είναι κυρτή. Για τους ειδικούς πρόκειται, προφανώς, για μία στάση του Τσι Κονγκ.  

2.000 π.Χ. : Χορός που προσομοιώνει τις κινήσεις της αρκούδας (βήματα του Γιου [Yu] του Μέγα)

    Βήμα του Γιου [Yu] του Μέγα

        

6^ος αιώνας π.Χ. : Περίοδος των Εμπόλεμων Βασιλείων. Η πρώτη ανακάλυψη που αφορά τη διδασκαλία του Τσι Γκονγκ είναι μια εγγραφή που βρέθηκε σε ένα κομμάτι νεφρίτη που χρονολογείται από την περίοδο των Εμπόλεμων Βασιλείων (720-221 π.Χ.). Πρόκειται για ένα 12εδρο μικρό πρίσμα από νεφρίτη. Στις έδρες του πρίσματος είναι χαραγμένες 45 λέξεις με αρχαίους κινέζικους χαρακτήρες που επεξηγούν τη θεωρία του Τσι Γκονγκ.

Οι 45 χαρακτήρες

3^ος αιώνας π.Χ.: Χουάνγκ Ντι Νέι Γινγκ Σουέν ["Huang Di Nei Jing Suwen"] (Κλασσικό βιβλίο που πραγματεύεται την Εσωτερικότητα). Το έργο διηγείται τους διαλόγους του Κίτρινου Αυτοκράτορα (2.696 – 2.596 π.Χ.) με τους γιατρούς του ( σ’ αυτό το μικρό απόσπασμα σας παρουσιάζουμε τον Τσι Μπάι [Qi Bai]).

Άκουσα ότι οι άνθρωποι της παλιάς εποχής

Ζούσαν μέχρι εκατό χρονών

Παραμένοντας πάντα δραστήριοι, αγνοώντας τα γερατειά.

Ο Τσι Μπάι [Qi Bai] απάντησε:

οι παλιοί άνθρωποι ήταν σοφοί που υπάκουαν στο Τάο,

τον συμπαντικό νόμο του Γιν  Γιαν,

το μόνο κανόνα ζωής που επιτρέπει την ύπαρξή της.

Έπιναν κι έτρωγαν με μέτρο.

Ξάπλωναν και σηκωνόντουσαν σε συγκεκριμένη ώρα

Ζούσαν χωρίς αταξία και αποδιοργάνωση,

Είχαν γνώση της σχέσης μεταξύ πνεύματος και σώματος

Και γέμιζαν πλήρως τη διάρκεια ζωής

Που τους αναλογούσε:

Έτσι, λοιπόν, ζούσαν εκατό χρόνια.

(Βιβλίο πρώτο : Η αλήθεια για τους αρχαίους)

2^ος αιώνας π.Χ.: Η δεύτερη μεγάλη ανακάλυψη είναι ένας μεταξωτός κύλινδρος που βρέθηκε το 1973 στον τάφο Ν^ο 3 στο Μαγουανγκντούι [Mawangdui] στην Τσάνγκσα [Changsha] της επαρχίας Χουνάν [Hunan]. Πρόκειται για τον τάφο μιας Κυρίας Τάι [Tai] και των γιών της, της δυναστείας των Χαν [Han] (206 π.Χ. – 24 μ.Χ.). Οι προτεινόμενες ασκήσεις ανατρέχουν σε μια εποχή που τοποθετείται μεταξύ της δυναστείας των Τσιν [Qin] και αυτής των Χαν [Han]. Το σύνολο των σχεδίων που αποτελείται από 44 στάσεις προορίζεται για άνδρες και για γυναίκες. Οι μισές σχεδόν από αυτές τις ασκήσεις σχετίζονται με την αντιμετώπιση των πόνων της πλάτης. Δέκα από τις ασκήσεις αντιπροσωπεύουν κινήσεις του σώματος παρόμοιες με αυτές των ζώων. Με κάθε σχέδιο έχει βρεθεί να συνδέεται μια επιγραφή που περιγράφει τι σημαίνει η κάθε στάση. Αυτό είναι το πρώτο Κλασσικό Βιβλίο του Τσι Γκονγκ, το «Ντάο Γινγκ Ξινγκ Τσι Φα [Dao Ying Xing Qi Fa]».

Οι 44 στάσεις

 

110-207 μ.Χ. : Το Παιχνίδι των πέντε ζώων του Χουά Τούο [Hua Tuo], ψευδώνυμο του Γιούαν Χουά [Yuan-hua] (141 – 208 μ.Χ.). Ο Χουά Τούο  με καταγωγή  από την περιοχή Μπο [Bo] της σημερινής επαρχίας του Ανχούι [An hui] υπήρξε ένας γιατρός με ευρύτατες γνώσεις και στον οποίον αποδίδονται κατορθώματα στην χειρουργική. Καινοτόμησε εισάγοντας τη θεραπεία με σωματικές ασκήσεις. Επινόησε μια γυμναστική που αντέγραφε τις στάσεις των ζώων « Γιου Τσιν Ξι» [Wu Qin Xi] (τίγρης, ελάφι, αρκούδα, πίθηκος, πουλί).

3^ος έως 4^ος αιώνας: Οι ταοϊστές  συνηγορούν υπέρ της παράτασης της ζωής. Συνιστούν «να τραφεί το σώμα» και «να τραφεί το πνεύμα». Εξασκούνται σε αναπνευστικές τεχνικές και στις κινήσεις Ζουανγκζί [Zhuangzi] ή Τσουανγκ Τσου [Chuang Tzu] ή Ζουανγκ Ζου [Zhuang Zhou] (369 – 286 ή 350 – 265 π.Χ.).

Αυτός που εκπνέει ή εισπνέει δυνατά και ελαφριά, αυτός που «φτύνει» τον ακάθαρτο αέρα και ρουφάει τον φρέσκο «Του γκου να ξιν» ["Tu gu na xin"], αυτός που κρεμιέται σαν την αρκούδα και τεντώνεται σαν το πουλί, αυτός αναζητά τη μακροζωία.  Αυτό είναι το ιδανικό όσων θέλουν να θρέψουν το σώμα τους τεντώνοντας και μαζεύοντάς το. Ο Πενγκ Ζου [Peng zou] (απόγονος ενός θρυλικού ηγεμόνα που λέγεται ότι έζησε 800 χρόνια) αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα.

Ζουανγκ Ζι [Zhuang zi] – Κεφαλ. 15

Ο άνθρωπος γεννιέται από μία συμπύκνωση της πνοής. Είναι η πνοή που με τη συμπύκνωσή της δημιουργεί τη ζωή και, πάλι, η ίδια πνοή που διασκορπιζόμενη φέρνει τον θάνατο.

Γι αυτό λέγεται: «Δεν υπάρχει σε όλο το σύμπαν παρά μόνο μία και μοναδική πνοή. Έτσι, τιμά ο σοφός την ενότητα».

Ζουανγκ ζι [Zhuang zi] – Κεφάλ. 22

6^ος αιώνας: Τα κείμενα «Yi jin jing» (πραγματεία για την ανάπτυξη μυϊκής ευλυγισίας) και “ Xi sui jing” (πραγματεία για την πλύση του νωτιαίου μυελού) αποδίδονται στον Μποντιντάρμα [Bodhidharma]. 

581 – 682: Ο Σαν Σι Μιάο [Sun Si Miao] μας περιγράφει στο κεφάλαιο 27 του βιβλίου του “Τσιαν Τζιν Γιάο Φανγκ” [Qian Jin Yao Fang] (“Συνταγές που αξίζουν χίλιες ουγγιές χρυσού”) το Αν Μο Νταο Γιν Φα [An Mo Dao Yin Fa], δηλαδή, τη μέθοδο του Ντάο Γιν (Τσι Γκονγκ) [Dao Yin (Qi Gong)] που συνδυάζεται με μαλάξεις.

7^ος αιώνας: Δυναστεία των Σούι [Sui], το “Ζου Μπινγκ Γιουαν Χου Ζονγκ Λουν” (πραγματεία για τα συμπτώματα και την προέλευση των ασθενειών). Αυτή η πραγματεία της αιτιολογίας και συμπτωματολογίας των ασθενειών συντάχθηκε/ το 610. Πρόκειται για την περιγραφή 260 ειδών του Τσι Γκονγκ για τη θεραπεία περισσότερων από 110 ασθενειών.

10^ος  αιώνας: Δημιουργία ενός Τσι Γκονγκ για τις πολεμικές τέχνες, του «Λιου Χε Μπα Φα Τσουάν» ["Liu He Ba Fa Quan"] (στα μανταρίνικα), του «Λοκ Χοπ Πα Φα Τσουάν» ["Lok Hop Pa Fa Chuan"] (στα καντονέζικα) (Πυγμαχία του νερού ή Πυγμαχία των οκτώ αρμονιών και των οκτώ μεθόδων), πρώτη εσωτερική πυγμαχία που δημιουργήθηκε από έναν ταοϊστή με το όνομα Τσεν Πο ή Τσεν Τουάν [Chen Po ή Chen Tuan] (871 – 989). Με καταγωγή από την επαρχία Ανχουέϊ [Anhui] ζούσε στο όρος Χούα [Hua] (ένα από τα πέντε ιερά όρη των Ταοϊστών.

Τσεν Τουάν [Chen Tuan]

Περίπου το 1145: Συλλογή των Κανόνων του Ταοϊσμού. Κινήσεις και πρακτικές διαλογισμού για την υγεία και τη αποθεραπεία.

12^ος  αιώνας: Δημιουργία του δεύτερου Τσι Γκονγκ για τις πολεμικές τέχνες, του «Ξινγκ Γι Τσουάν» ["Xing Yi Quan"] (πυγμαχία της μορφής και της σκέψης) που θα δώσει στη συνέχεια, στην αρχή του 20^ου αιώνα, το « Γι Τσουάν» ["Yi Quan"] (αυθόρμητη πυγμαχία). 

Δημιουργός του θα είναι ο στρατηγός Γιο Φέι ή Γιούε Φέι [Yo Fei ή Yueh Fe] (1103 – 1142).

13^ος αιώνας: Δημιουργία του τρίτου Τσι Γκονγκ για τις πολεμικές τέχνες, του Τάι-Τσι Τσουάν ["Taiji Quan"] (ύστατη πυγμαχία ή υπέρτατη κορυφή της πυγμαχίας) με δημιουργό του τον θρυλικό Ταοϊστή Ζανγκ Σανφένγκ [Zhang Sanfeng].

1250: Περιγραφή του «Μπα Ντουάν Τζιν» (οκτώ ομάδες ασκήσεων ή οκτώ τρόποι ύφανσης του μπροκάρ) που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο έργο Ξιουτζέν σίσου [Xiuzhen shishu]. Η προέλευσή τους μας υποδεικνύεται στην εισαγωγή που έγραψε ο Ζενγκ Ζάο [Zeng Zao] , συγγραφέας μιας εγκυκλοπαίδειας για την εσωτερική αλχημεία. « Οι οκτώ ασκήσεις του Ζόνγκλι Τσουάν [Zhongli quan] (ενός από τους οκτώ αθάνατους) χαράχτηκαν, λέει, πάνω σε έναν πέτρινο τοίχο από το χέρι του δασκάλου Λι Ντονγκμπίν [Lü Dongbin] (έναν από τους οκτώ αθάνατους). Έτσι μεταδόθηκαν στον κόσμο». Μια άλλη πηγή αποδίδει αυτή τη σύνθεση (ασκήσεων) στον στρατηγό Γιο Φέι ή Γιούε Φέι [Yo Fei ή Yueh Fei] (1103 – 1142).

18^ος αιώνας: Στη Γαλλία η ιστορία του Τσι Γκονγκ αρχίζει με τον ιησουίτη Ζοζέφ – Μαρί Αμιό [Joseph-Marie Amyot] (1718 – 1793), που υπήρξε βικάριος στο Πεκίνο και παρουσίασε το «Κονγκ Φου των βουδιστών ιερέων του Τάο – Σε [Tao-Ssè]» στην αυλή του Λουδοβίκου του 15^ου . «Ήθελε να παρουσιάσει αυτήν την πρακτική στους γιατρούς και φυσικούς της Ευρώπης για την ανακούφιση και φροντίδα κάποιων ασθενειών, όπως γινόταν στην Κίνα».

Συνέταξε μία αναφορά πάνω σε αυτό το θέμα και την εικονογράφησε με σχέδια που είναι γνωστά σε όλον τον κόσμο.

 

Εικονογράφηση με μοναχούς που ασκούν το Κουνγκ Φου η οποία διασώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη

Τέλη του 18^ου αιώνα: Δημιουργία του τέταρτου Τσι Κονγκ για τις πολεμικές τέχνες, του «Μπάγκα Ζανγκ» ["Bagua Zhang"] (πυγμαχία των οκτώ τριγραμμάτων).  Δημιουργός του είναι ο Ντονγκ Χάι Τσουάν [Dong Hai quan] .

1900: Μεταβαλλόμενες πολιτικές: χαρακτηρισμός του Τσι Γκονγκ ως παράνομου λόγω προώθησης της δυτικής τεχνολογίας και ενίσχυση αυτής της αντίληψης από την κινέζικη σεμνοτυφία της εποχής που και αυτή ενισχύεται από τον αγγλοσαξονικό πουριτανισμό της βικτωριανής εποχής. 

1915: Οι τίτλοι των δύο έργων που δημοσιεύτηκαν το 1915 και 1929 αντίστοιχα χρησιμοποιούν τον όρο του Τσι Γκονγκ για να χαρακτηρίσουν τη δύναμη που είναι αποτέλεσμα της δουλειάς με το «τσι» και την πολεμική χρήση του. Η θεραπευτική χρήση του όρου προέρχεται από κάποιον Ντονγκ Χαοκί [Dong Hao] που το 1936 δημοσιεύει στην Χανγκζού [Hangzhou] ένα έργο με τίτλο «Ειδική θεραπεία της φυματίωσης: το Τσι Γκονγκ». 

1929: Η εθνικιστική κυβέρνηση απαγορεύει όχι μόνο την εφαρμογή του βελονισμού, αλλά καταδικάζει όλες τις παραδοσιακές πρακτικές.

1949: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας: το Τσι Γκονγκ και οι άλλες παραδοσιακές τεχνικές για την υγεία που συμβολίζουν το παρελθόν, το οποίο πρέπει να σβηστεί, αποκηρύσσονται επίσημα.

1953: Ριζική αλλαγή της πολιτικής, ίδρυση του Ινστιτούτου Έρευνας για το Τσι Γκονγκ στην Σαγκάη. Εισάγονται ορισμένες μορφές του ζαν ζουάνγκ [zhan zhuang] και ξαναπαίρνουν τη θέση τους στα νοσοκομεία.

1954: Πρώτο σανατόριο του Τσι Γκονγκ στην Τανγκσάν , [Tangshan] επαρχία του Χεμπέι [Hebei]. Ο Γουανγκ Χιανγκζάι [Wang Xiangzhai] (Γουανγκ Χσιανγκ Τσάι [Wang Hsiang Chai]  με αληθινό όνομα Γουανγκ Γιουσέν) [Wang Yushen],  (1890 – 1963), γνωστός, επίσης, με το όνομα Νιμπάο, Ζένγκε ή Γιουσένγκ [Nibao, Zhenghe ou Yuseng] (μοναχός του σύμπαντος) που ήταν ένας από τους μαθητές του Γκούο Γιουνσέν (Κούο Γιουν Σεν) [Guo Yunshen (Kuo Yun Shen)] χρησιμοποιεί μέσα σε αυτό το νοσοκομείο την τεχνική του Τσι Γκονγκ. Ο Γουάνγκ Χιανγκζάι [Wang Xiangzhai] δημιουργεί την ίδια εποχή μία σύνθεση 24 στάσεων του ζαν ζουάνγκ [zhan zhuang].

 

Γουανγκ Χιανγκζάι [Wang Xiangzhai]

1955: Ο πρόεδρος Μάο Τσε Τουνγκ [Mao-Ze-dong] κάνει έκκληση για τη συνένωση των δύο ιατρικών μεθόδων (της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής και της δυτικής ιατρικής) λόγω αυξανόμενης οικονομικής εξάρτησης της Κίνας από τη Δύση. Τον Δεκέμβριο το Υπουργείο Υγείας της Κίνας αναγνωρίζει επίσημα τη θεραπευτική σημασία του Τσι Γκονγκ και ενθαρρύνει την πρακτική του.

1956: Διάχυση του ζανγκ ζουάνγκ [zhan zhuang] στα νοσοκομεία της Κίνας.

1957: Η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιεί το Τσι Γκονγκ με την θεραπευτική και στρατιωτική μορφή του.

1958: Ο Γουανγκ Ξιαχνγκζάι [Wang Xiangzhai] διδάσκει στο Ινστιτούτο Έρευνας της Κινέζικης Ιατρικής του Πεκίνου.

1959: Εθνικό Συνέδριο για το Τσι Κονγκ στο Μπεϊντάιχε [Beidaihe] της επαρχίας Χεμπέι [Hebei] υπό την αιγίδα του Υπουργείου Δημόσιας Υγείας.

1961: Το Ινστιτούτο Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής διορίζει τον Γουανγκ Ξιανγκ Ζάι [Wang Xiang Zhai] ως σύμβουλο.

Το ζαν ζουανγκ [zhan zhuang], έχοντας διαδοθεί σε ευρεία κλίμακα σε όλη την Κίνα, κατατάσσεται από το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας μεταξύ των προς γενίκευση ασκήσεων.

  

1965 – 1975: Πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα. Το Τσι Γκονγκ απαγορεύεται ξανά επίσημα.

Μετά το 1975: Το Τσι Γκονγκ ξαναγίνεται προσβάσιμο στο κοινό και θεωρείται επιθυμητή η αμοιβαία ολοκλήρωση της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, της δυτικής ιατρικής και του Τσι Γκονγκ. 

1979: Πρώτο εθνικό σεμινάριο επιστημονικής έρευνας για το Τσι Γκονγκ στο Πεκίνο και ίδρυση του Εθνικού Ινστιτούτου Τσι Γκονγκ.

1980: Διεξάγονται χειρουργεία με αναισθησία μέσω Τσι Γκονγκ. Ενθαρρύνεται η επιστημονική έρευνα.

1981: Ίδρυση του Εθνικού Συλλόγου Έρευνας για το Τσι Γκονγκ από την Ένωση Παραδοσιακής Ιατρικής της Κίνας.

1982: Διάφορα νοσοκομεία ενσωματώνουν το Τσι Γκονγκ στο θεραπευτικό τους οπλοστάσιο.

Αρχές 1980: Το Τσι Γκονγκ εμφανίζεται στις ΗΠΑ. Μεταφράζονται τα πρώτα βιβλία στα αγγλικά.

1985: Η Ένωση της Επιστήμης του κινέζικου Τσι Γκονγκ εγκρίνεται από την κυβέρνηση.

Κινέζοι ασκούμενοι στο Τσι Γκονγκ

1986: Δημοσίευση ερευνητικών εκθέσεων.

1986: Προετοιμασία του πρώτου σεμιναρίου στη Γαλλία από έναν Κινέζο ειδικό στο Τσι Γκονγκ. Το σεμινάριο γίνεται, τελικά, τον επόμενο χρόνο γιατί η αίτηση για βίζα δεν γίνεται αποδεκτή και τα μέλη της Ένωσης της Βρετάνης που είχαν προγραμματίσει το σεμινάριο πρέπει να περιμένουν το 1987 για να συναντήσουν τον Λι Ξιάο Μινγκ [Li Xiao Ming] που έγινε μετά Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Οργάνωσης του Τσι Γκονγκ. Ο Λι Ξιάο Μινγκ [Li Xiao Ming] είναι μαθητής του Γουανγκ Ξιανγκ Ζάι [Wang Xiang Zhai]. 

1987: Tο έργο της Ζοζεφίν Ζολέρ [Joséphine Zoller] « Τσι Γκονγκ» είναι το πρώτο εκλαϊκευμένο βιβλίο που ασχολείται με αυτό το θέμα. Το χειρόγραφο μεταφράστηκε από τη γερμανική έκδοση που χρονολογείται από το 1984. Το έργο αποτελεί συνέχεια του έργου του Πιερ ΙΑΡ [Pierre HUARD] και ΓΟΥΟΝΓΚ Μινγκ [WONG Ming] «Περίθαλψη και τεχνικές του σώματος στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Ινδία», Παρίσι, εκδόσεις Μπεργκ [Berg], 1971, και μεταξύ άλλων, και του έργου των Ανίκ Φροντίν [Annick Frontin] και Μαρί – Κλοντ Υσεράρ [Marie-Claude Hucherard] «Εξαλείψτε τους πόνους σας απελευθερώνοντας την ενέργεια που υπάρχει μέσα σας χάρη στην απλή και αποτελεσματική κινέζικη μέθοδο», εκδόσεις Μπαλάν [Balland], 1981. Σε αυτό το βιβλίο το Τσι Γκονγκ δεν αναγνωρίζεται ακόμα ως τέτοιο. Στην εισαγωγή βρίσκουμε αυτό το κομμάτι: « Σίγουρα το 1974 το Τάι Τσι Τσουάν εμφορούνταν από ένα πολιτικο-φιλοσοφικό ιδεώδες, το Τσι Γκονγκ ήταν ακόμα κρυμμένο από τους ξένους, αλλά, αντίθετα, το Λιαν Κονγκ Σι Μπα Φα [Lian Gong Shi Ba Fa] χρησιμοποιούνταν στη γυμναστική της πρόληψης και στη λειτουργική αποκατάσταση.» (Ανίκ Φροντίν και Μαρί – Κλοντ Υσεράρ «Εξαλείψτε τους πόνους σας απελευθερώνοντας την ενέργεια που υπάρχει μέσα σας», σελ.9).  Οι συγγραφείς δεν ήξεραν ότι αυτό το Λιάν Κονγκ (18 φυσικές ασκήσεις) είναι ένα πλήρες Τσι Γκονγκ.

1987: Η λέξη «Τσι Γκονγκ» αρχίζει να γίνεται γνωστή στη Γαλλία. Πριν χρησιμοποιούσαν τον όρο «Ντάο Γιν» ["Dao Yin"] στους ενημερωμένους κύκλους.

1988: Μία οργάνωση που είναι επιφορτισμένη με την επιστημονική έρευνα στην Κίνα, η Κινέζικη Ένωση Επιστήμης και Τεχνολογίας, εκφράζεται υπέρ του Τσι Γκονγκ. Μετά από αυτό η κυβέρνηση της Κίνας υποστηρίζει τη διοργάνωση διεθνών συνεδρίων.

Ήδη στην πρώτη παγκόσμια διάσκεψη στο Πεκίνο για την ανταλλαγή ακαδημαϊκών απόψεων σχετικά με το ιατρικό Τσι Γκονγκ συμμετέχουν  26 χώρες και 450 αντιπρόσωποι. Η συνάντηση υποστηρίζεται από την Κίνα, την Ιταλία, τις Ενωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία.

1992: Το κίνημα Φαλούν Γκονγκ [Falun gong] (εργασία πάνω στον τροχό του Ντάρμα) ιδρύεται από τον Λι Χονγκζί [Li Hongzhi]. Το Φαλούν Γκονγκ [Falun gong] διεκδικεί την αναζήτηση μιας ισορροπίας που βασίζεται σε έναν συνδυασμό αναπνευστικών τεχνικών (Τσι Γκονγκ) και παραδοσιακών κινέζικων αξιών. Προωθεί τις έννοιες της ειλικρίνειας (ζεν [zhen]), της καλοσύνης (σαν [shan]) και της ανοχής (ρεν [ren]). Η κυβέρνηση ενθαρρύνει αυτό το κίνημα θεωρώντας ότι είναι μια καλή μέθοδος για τη διατήρηση της καλής υγείας του σώματος και του πνεύματος.

27 Απριλίου 1999: Το κίνημα Φαλούν Γκονγκ [Falun gong] οργανώνει ένα μεγάλο συλλαλητήριο μπροστά στην έδρα του ΚΚΚ. Τον Ιούλιο του 1999, το Φαλούν Γκονγκ κηρύσσεται παράνομη λατρεία και θεωρείται  σέκτα από την εξουσία.

2002: Στη Γαλλία υπάρχουν πάνω από εκατόν πενήντα τίτλοι βιβλίων για το Τσι Γκονγκ.  Αρχίζουν από πολύ σοβαρά έργα, όπως, οι «Μυστικές διεργασίες του μαγικού Κοσμήματος, πραγματεία της ταοϊστικής αλχημείας του 11^ου αιώνα», με παρουσίαση και μετάφραση από τα κινέζικα από τον Φαρζίν Μπαλντριάν – Χουσεϊν [Farzeen Baldrian-Hussein], εκδόσεις Deux Océans, Παρίσι 1984, και «Η αναζήτηση της αθανασίας στην Κίνα – Αλχημεία και εσωτερικό τοπίο στη δυναστεία των Σονγκ [Song]» της Μυριέλ Μπαριοσέρ – Σεμουνί [Muriel Baryosher-Chemouny] των εκδόσεων Dervy, Παρίσι 1996, μέχρι και μια ολόκληρη σειρά από βιβλία που, καλύτερα να αποσιωπηθεί από ευγένεια το όνομά τους.

Σήμερα είναι κοινό μυστικό ότι ο ίδιος ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ [Deng Xiaoping] κάλεσε έναν δάσκαλο του Τσι Γκονγκ, τον διάσημο Αν Ξιν [An Xin] , για να τον θεραπεύσει από μία χρόνια ασθένεια.

Μετάφραση από τα γαλλικά: Γιάννα Αντριτσάκη